Net zoals in veel klassieke verhalen begint mijn verhaal met een verrassende ontdekking en een onverwachte reis.

Ik was twaalf en struinde door een pittoresk dorpje in Frankrijk, toen mijn blik viel op een mysterieus houten doosje, waarop in rode letters Jeu du Tarot stond. Ik dacht dat dit om dé tarotkaarten ging. Vanuit nieuwsgierigheid en behoefte aan een vleugje magie in mijn leven kocht ik het doosje. Eenmaal terug in het vakantiehuisje van mijn ouders - waar ik menig zomer doorbracht - opende ik het doosje vol verwachting én ontdekte dat het een ander kaartspel was dan dat ik mij had voorgesteld. Het bleek te gaan om een kaartspelletje, dat nog veel in Frankrijk en Italië gespeeld wordt. Een moderne variant - met schoppen, harten, klavers en ruiten in plaats van zwaarden, kelken, staven en pentakels - én zonder de symboliek en beeldtaal die ik zocht. Toch ging ik ermee aan de slag. Al snel kwam ik erachter dat deze kaarten niet voor mij werkten en terug in Nederland ging ik op zoek naar een écht tarotdeck. Toen kon mijn reis in de wondere wereld van tarot daadwerkelijk beginnen.
Het begon als vermaak met een magisch randje, maar al snel zocht ik de diepte op en verkende ik creatieve en psychologische benaderingen. Ik leerde door veel boeken te lezen - ik las wat ik maar vinden kon - en vooral door veel te doen. De tarot hielp mij tijdens mijn tienerjaren op weg naar volwassenheid, maar zou later een belangrijkere rol gaan vervullen.

Tarot als metgezel en navigator door de storm

Tijdens mijn masteropleiding kwam ik thuis te zitten. Ik was uitgeput en had veel last van aanhoudende pijn. Na veelvuldig van het kastje naar de muur - en weer terug - te zijn gestuurd, kwamen de diagnoses. Ik bleek fibromyalgie - een vorm van reuma - en het Chronisch Vermoeidheidssyndroom te hebben. In diezelfde tijd bleek mijn vriend - inmiddels mijn man - een zeldzame, agressieve vorm van kanker te hebben. Mijn wereld schudde op haar grondvesten. Het was een moeilijke tijd. Na een lange wachttijd volgde ik een revalidatietraject, waarin mijn grenzen en (on)mogelijkheden pijnlijk duidelijk werden. Ik was begin twintig en moest mijn leven anders gaan inrichten dan dat ik het voor me had gezien. Mijn dromen leken in duigen te zijn gevallen. Ik had eerder twee (!) stages aangeboden gekregen: een in Rome en de andere in Florence, namelijk het Uffizi-museum. Ik zou voor de laatste gaan; dit was een ultieme droomstage voor mij als kunsthistorica.
Het leven nam echter een andere wending en ik kreeg te maken met een vorm van rouw. Tarot hielp mij dit te doorvoelen en een weg vooruit te navigeren.

Op een dag zag ik - zo plotseling en helder als de bliksem in De Toren-kaart - mijn grote passies en interesses samenkomen in de eeuwenoude tarot. Mijn passie voor en kennis van kunst(geschiedenis) en symboliek, mijn fascinatie voor de menselijke psyche en mijn liefde voor verhalen en creatief schrijven. Ik begon mij nóg meer toe te leggen op het bestuderen van en werken met dit eeuwenoude kaartsysteem.

Jouw gids in de wereld van tarot